قصۀ ما به سر رسید: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
جز |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
''قصۀ ما به سر رسید'' qesse=y-e mâ be sar ra(/e)s-id [اسم خاص] {عربی (قصه)- فارسی} | ''قصۀ ما به سر رسید'' qesse=y-e mâ be sar ra(/e)s-id [اسم خاص] {عربی (قصه)- فارسی} | ||
− | کتابی از محمدعلی جمالزاده. بخش نخست این کتاب داستانهای جمالزاده و بخش دوم ترجمههای او را شامل میشود | + | کتابی از محمدعلی جمالزاده. بخش نخست این کتاب داستانهای جمالزاده و بخش دوم ترجمههای او را شامل میشود. |
− | داستان | + | * بخش نخست شامل پنج داستان کوتاه است که در فاصلهٔ سالهای ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ نوشته شدهاند. داستانهای این بخش عبارتند از: |
+ | #«شیران روبهمزاج»، دربارهٔ روستای «سانخوار» - نماد یک مدینهٔ فاضله - است که با خشک شدن آب رودخانهٔ ده، که «مادی خدادادی» نام دارد، تباه و ویران میشود. | ||
+ | #«شعر دیمی» همانطور که از نامش پیداست، بازتابدهندهٔ نگاه انتقادی و طنزآمیز جمالزاده به وفور شاعران و شعرهای سخیف و بیارزش در ایران معاصر است. | ||
+ | #«ماجرای دهشتناک کلمهٔ که» به جدال طلبهای جوان با ملّای مدرسه بر سر ساختار دستوریِ بیتی از حافظ مربوط میشود و دیدگاه استبدادی حاکم بر نظام آموزشی کشور را به نقد میکشد. | ||
+ | #«صیغه و عقدی» به توزیع ناعادلانهٔ ثروت در جامعه و نقد طبقهٔ ثروتمندی میپردازد که فقط به فکر پولاندوزی و تمتّعات جنسی است. | ||
+ | #«بارگاه شاهانه» روایت خوابی است که راوی از بارگاه یکی از شاهان کهن میبیند. جمالزاده در این داستان میکوشد به خشونت، ستمگری، فساد و تباهی دربارهای پادشاهان ایرانی بپردازد. | ||
− | + | * بخش دوم کتاب نیز ترجمههای جمالزاده را شامل میشود. مطالب این بخش ترجمههایی از تالستوی، چخوف، گفتاری دربارهٔ درام و داستانی از هندوستان را دربرمیگیرد. | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | بخش دوم کتاب نیز ترجمههای جمالزاده را شامل میشود. مطالب این بخش ترجمههایی از تالستوی، چخوف، گفتاری دربارهٔ درام و داستانی از هندوستان را دربرمیگیرد. | ||
---- | ---- |
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۵
قصۀ ما به سر رسید qesse=y-e mâ be sar ra(/e)s-id [اسم خاص] {عربی (قصه)- فارسی}
کتابی از محمدعلی جمالزاده. بخش نخست این کتاب داستانهای جمالزاده و بخش دوم ترجمههای او را شامل میشود.
- بخش نخست شامل پنج داستان کوتاه است که در فاصلهٔ سالهای ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ نوشته شدهاند. داستانهای این بخش عبارتند از:
- «شیران روبهمزاج»، دربارهٔ روستای «سانخوار» - نماد یک مدینهٔ فاضله - است که با خشک شدن آب رودخانهٔ ده، که «مادی خدادادی» نام دارد، تباه و ویران میشود.
- «شعر دیمی» همانطور که از نامش پیداست، بازتابدهندهٔ نگاه انتقادی و طنزآمیز جمالزاده به وفور شاعران و شعرهای سخیف و بیارزش در ایران معاصر است.
- «ماجرای دهشتناک کلمهٔ که» به جدال طلبهای جوان با ملّای مدرسه بر سر ساختار دستوریِ بیتی از حافظ مربوط میشود و دیدگاه استبدادی حاکم بر نظام آموزشی کشور را به نقد میکشد.
- «صیغه و عقدی» به توزیع ناعادلانهٔ ثروت در جامعه و نقد طبقهٔ ثروتمندی میپردازد که فقط به فکر پولاندوزی و تمتّعات جنسی است.
- «بارگاه شاهانه» روایت خوابی است که راوی از بارگاه یکی از شاهان کهن میبیند. جمالزاده در این داستان میکوشد به خشونت، ستمگری، فساد و تباهی دربارهای پادشاهان ایرانی بپردازد.
- بخش دوم کتاب نیز ترجمههای جمالزاده را شامل میشود. مطالب این بخش ترجمههایی از تالستوی، چخوف، گفتاری دربارهٔ درام و داستانی از هندوستان را دربرمیگیرد.
- منبع
- جمالزاده، محمدعلی (۱۳۵۷). قصۀ ما به سر رسید. تهران.
محسن احمدوندی