قافیه

قافیه qâfiye [۱] [اسم] {عربی: قافِیَة qāfiya(t)} <گونۀ دیگر: قافیت، جمع مکسر: قوافی، تثنیه: قافیتین> (= پس‌آوا، پسامد،پساوند[٢]، سرواده)

 این صفحه تکمیل خواهد شد.

• مدخل‌های هم‌ریشه/ هم‌خانواده: تقفیه، ذوالقافیتین، ذوالقوافی، ذوقافیتین، ردالقافیه، قافیه‌دار، مفردالقوافی، مقفی، هم‌قافیه

---

• پی‌نوشت‌ها

[۱] امروزه برخی آن را - به قیاس واژه‌های مختوم به پسوند «-یّه» و گاه به ضرورت وزن شعر - به‌صورت مشدد «قافیّه» qâfiyye تلفظ می‌کنند و می‌نویسند که نادرست است.

[٢] «پساوند» را برخی معادل «قافیه» پنداشه‌اند (مثلاً نک. همایی، ۱۳۸۹: ۵)، اما ظاهراً معادل «مقطع» است (نک. شکری، ۱۳۹۹).

---

• منابع

- شکری، همایون (۱۳۹۹). «از چکاته تا پساوند (بحثی در معادل کهن فارسی دو اصطلاح شعری «مطلع» و «مقطع»)». فصلنامۀ پاژ، س۹، ش۱، پیاپی ۳۷، ص۱۰۳-۱۰۹.

- همایی، جلال‌الدین (۱۳۸۹). فنون بلاغت و صناعات ادبی. چ۳۰. تهران: هما.