قافیه: تفاوت بین نسخهها
جز |
جز |
||
سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
[۳] نک. جنیدی، ۱۳۸۷: ۷۳ که این برابر را از خالقی مطلق نقل میکند. | [۳] نک. جنیدی، ۱۳۸۷: ۷۳ که این برابر را از خالقی مطلق نقل میکند. | ||
− | [۴] | + | [۴] «پساوند/پسآوند» را برخی معادل «قافیه» پنداشهاند (مثلاً نک. همایی، ۱۳۸۹: ۵؛ دهخدا، ۱۳۷۷، زیر «قافیه»)، اما ظاهراً معادل «مقطع» است (نک. شکری، ۱۳۹۹). |
[۵] نک. دهخدا، ۱۳۷۷، زیر «قافیه». | [۵] نک. دهخدا، ۱۳۷۷، زیر «قافیه». |
نسخهٔ ۳۱ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۴۲
قافیه qâfiye [۱] [اسم] {عربی: قافِیَة qāfiya(t)} <گونۀ دیگر: قافیت، جمع مکسر: قوافی، تثنیه: قافیتین> (= پسآوا[٢]، پسامد[۳]، پساوند[۴]، سرواده[۵])
این صفحه تکمیل خواهد شد.
- مدخلهای همریشه/ همخانواده: تقفیه، ذوالقافیتین، ذوالقوافی، ذوقافیتین، ردالقافیه، قافیهدار، مفردالقوافی، مقفی، همقافیه
- پینوشتها
[۱] امروزه برخی آن را - به قیاس واژههای مختوم به پسوند «-یّه» و گاه به ضرورت وزن شعر - بهصورت مشدد «قافیّه» qâfiyye تلفظ میکنند و مینویسند که نادرست است.
[٢] نک. جنیدی، ۱۳۸۷: ۷۳.
[۳] نک. جنیدی، ۱۳۸۷: ۷۳ که این برابر را از خالقی مطلق نقل میکند.
[۴] «پساوند/پسآوند» را برخی معادل «قافیه» پنداشهاند (مثلاً نک. همایی، ۱۳۸۹: ۵؛ دهخدا، ۱۳۷۷، زیر «قافیه»)، اما ظاهراً معادل «مقطع» است (نک. شکری، ۱۳۹۹).
[۵] نک. دهخدا، ۱۳۷۷، زیر «قافیه».
- منابع
- جنیدی، فریدون (۱۳۸۷). پیشگفتاری بر ویرایش شاهنامۀ فردوسی. تهران: بلخ.
- دهخدا، علیاکبر (۱۳۷۷). لغتنامه. زیر نظر محمد معین و جعفر شهیدی. تهران: دانشگاه تهران و روزنه.
- شکری، همایون (۱۳۹۹). «از چکاته تا پساوند (بحثی در معادل کهن فارسی دو اصطلاح شعری «مطلع» و «مقطع»)». فصلنامۀ پاژ، س۹، ش۱، پیاپی ۳۷، ص۱۰۳-۱۰۹.
- همایی، جلالالدین (۱۳۸۹). فنون بلاغت و صناعات ادبی. چ۳۰. تهران: هما.