این: املا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
- تکواژ/واژۀ این معمولاً به تکواژ یا واژۀ پس از خود نمی‌پیوندد: این‌به‌آن‌در، این‌پا(و)آن‌پا، این‌جور، این‌جوری، این جهان، این‌چنین، این‌چنینی، این حقیر، این را، این‌سان، این‌سو، این‌سووآن‌سو، این‌طرف، این‌طور، این‌طوری، این‌قدر، این‌قدرها، این‌کاره، اینکه (= این کسی که)، این‌وآن، این‌وَر، این‌وَروآن‌وَر، این‌وقتِ‌شب، این‌همانی، این‌همه، این‌یک، این‌یکی.
ـ استثناهای قاعدۀ بالا عبارتند از: اینجا (و مشتقاتش مانند اینجاوآنجا)، اینکه [نک. توضیح پایین].
ـ اینکه معمولاً پیوسته است، ولی اگر به معنای «این کسی که» باشد به‌صورت اینکه نوشته می‌شود.
ـ در مواردی نیز هر دو املای پیوسته و جدا پذیرفته شده‌است: اینجانب/اینجانب، اینها/اینها.
- تکواژ/واژۀ این به تکواژ یا واژۀ پیش از خود نمی‌پیوندد، جز در بِدین (= به این)، چنین و همین.
