خوش‌آوا

خوش‌آوا xoš-âvâ [صفت/اسم] {فارسی}

در عروض خانلری، پایه‌‌ای که از یک هجای کوتاه و دو هجای بلند تشکیل شده‌است؛ معادل فعولن (نک. خانلری، ١٣٨٦: ١٦١).

---

• منبع

- خانلری، پرویز (١٣٨٦). وزن شعر فارسی. چ٧. تهران: توس.

  این صفحه را نویسندگان پارسی‌شناسی تکمیل خواهند کرد.

• واژه‌های هم‌خانواده: نک. آوا