قصۀ ما به سر رسید
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
قصۀ ما به سر رسید qesse=y-e mâ be sar ra(/e)s-id [اسم خاص] {عربی (قصه)- فارسی}
کتابی از محمدعلی جمال‌زاده. بخش نخست این کتاب داستان‌های جمال‌زاده و بخش دوم ترجمه‌های او را شامل می‌شود.
- بخش نخست. این بخش شامل پنج داستان کوتاه است که در فاصلهٔ سال‌های ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ نوشته شده‌اند و عبارتند از:
- «شیران روبه‌مزاج»، دربارهٔ روستای «سانخوار» - نماد یک مدینهٔ فاضله - است که با خشک شدن آب رودخانهٔ ده، که «مادی خدادادی» نام دارد، تباه و ویران می‌شود.
- «شعر دیمی»، همان‌طور که از نامش پیداست، بازتاب‌دهندهٔ نگاه انتقادی و طنزآمیز جمال‌زاده به وفور شاعران و شعرهای سخیف و بی‌ارزش در ایران معاصر است.
- «ماجرای دهشتناک کلمهٔ که» به جدال طلبه‌ای جوان با ملّای مدرسه بر سر ساختار دستوریِ بیتی از حافظ مربوط می‌شود و دیدگاه استبدادی حاکم بر نظام آموزشی کشور را به نقد می‌کشد.
- «صیغه و عقدی» به توزیع ناعادلانهٔ ثروت در جامعه و نقد طبقهٔ ثروتمندی می‌پردازد که فقط به فکر پول‌اندوزی و تمتّعات جنسی است.
- «بارگاه شاهانه» روایت خوابی است که راوی از بارگاه یکی از شاهان کهن می‌بیند. جمال‌زاده در این داستان می‌کوشد به خشونت، ستمگری، فساد و تباهی دربارهای پادشاهان ایرانی بپردازد.
- بخش دوم. این بخش ترجمه‌های جمال‌زاده را شامل می‌شود که عبارتند از ترجمه‌هایی از تالستوی، چخوف، گفتاری دربارهٔ درام و داستانی از هندوستان.
- منبع
- جمال‌زاده، محمدعلی (۱۳۵۷). قصۀ ما به سر رسید. تهران.
محسن احمدوندی
