واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران: تفاوت بین نسخهها
جز |
جز |
||
سطر ۶: | سطر ۶: | ||
* منابع | * منابع | ||
− | - [[رضائی باغبیدی، حسن]] (١٣٩٠) [زیر نظر]. ''واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران''. ج١. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. | + | - [[رضائی باغبیدی، حسن]] (١٣٩٠) [زیر نظر]. ''واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران''. ج١. تهران: [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی: انتشارات|فرهنگستان زبان و ادب فارسی]]. |
− | - [[رضائی باغبیدی، حسن]] (١٣٩١) [زیر نظر]. ''واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران''. ج٢. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. | + | - [[رضائی باغبیدی، حسن]] (١٣٩١) [زیر نظر]. ''واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران''. ج٢. تهران: [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی: انتشارات|فرهنگستان زبان و ادب فارسی]]. |
− | - [[رضائی باغبیدی، حسن]] (١٣٩٥) [زیر نظر]. ''واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران''. ج١-٣. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. | + | - [[رضائی باغبیدی، حسن]] (١٣٩٥) [زیر نظر]. ''واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران''. ج١-٣. تهران: [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی: انتشارات|فرهنگستان زبان و ادب فارسی]]. |
<pre style="color: blue">منوچهر فروزنده فرد | <pre style="color: blue">منوچهر فروزنده فرد |
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۲۵
واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران vâž(-)e-nâme=y-e mo:zuɁ-i=y-e zabân-hâ=y-e bâstân-i=y-e Ɂirân [اسم خاص] {فارسی- عربی (موضوع)}
واژهنامهای به سرپرستی حسن رضائی باغبیدی. در این کتاب در برابر هر واژۀ فارسی معادلهای آن در زبانهای ایرانی باستان و میانه به دست داده میشود. جلد نخست این واژهنامه (شامل بدن انسان و جانوران، نامهای جانوران) در سال ١٣٩٠، جلد دوم آن (شامل گیاهان و اندامهای گیاهی، خوردنیها و نوشیدنیها) در سال ١٣٩١ و مجموعۀ سهجلدی آن در یک مجلد در سال ١٣٩٥ منتشر شد (جلد سوم آن شامل خانواده و اصطلاحات خویشاوندی، مشاغل و مناصب است).
- منابع
- رضائی باغبیدی، حسن (١٣٩٠) [زیر نظر]. واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران. ج١. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- رضائی باغبیدی، حسن (١٣٩١) [زیر نظر]. واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران. ج٢. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- رضائی باغبیدی، حسن (١٣٩٥) [زیر نظر]. واژهنامۀ موضوعی زبانهای باستانی ایران. ج١-٣. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
منوچهر فروزنده فرد