قصۀ ما به سر رسید

قصۀ ما به سر رسید qesse=y-e mâ be sar ra(/e)s-id [اسم خاص] {عربی (قصه)- فارسی}

کتابی از محمدعلی جمال‌زاده. بخش نخست این کتاب داستان‌های جمال‌زاده و بخش دوم ترجمه‌های او را شامل می‌شود. بخش نخست شامل پنج داستان کوتاه است که در فاصلهٔ سال‌های ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ نوشته شده‌اند.

داستان اوّل با نام «شیران روبه‌مزاج»، دربارهٔ روستای «سانخوار» - نماد یک مدینهٔ فاضله - است که با خشک شدن آب رودخانهٔ ده که «مادی خدادادی» نام دارد، تباه و ویران می‌شود.

داستان دوم با نام «شعر دیمی» همان‌طور که از نامش پیداست، بازتاب‌دهندهٔ نگاه انتقادی و طنزآمیز جمال‌زاده به وفور شاعران و شعرهای سخیف و بی‌ارزش در ایران معاصر است.

داستان سوم با نام «ماجرای دهشتناک کلمهٔ که» به جدال طلبه‌ای جوان با ملّای مدرسه‌ بر سر ساختار دستوریِ بیتی از حافظ مربوط می‌شود و دیدگاه استبدادی حاکم بر نظام آموزشی کشور را به نقد می‌کشد.

داستان چهارم با نام «صیغه و عقدی» به توزیع ناعادلانهٔ ثروت در جامعه و نقد طبقهٔ ثروتمندی می‌پردازد که فقط به فکر پول‌اندوزی و تمتّعات جنسی است.

داستان پنجم با نام «بارگاه شاهانه» روایت خوابی است که راوی از بارگاه‌‌ یکی از شاهان کهن می‌بیند. جمال‌زاده در این داستان می‌کوشد به خشونت، ستمگری، فساد و تباهی دربارهای پادشاهان ایرانی بپردازد.

بخش دوم کتاب نیز ترجمه‌های جمال‌زاده را شامل می‌شود. مطالب این بخش ترجمه‌هایی از تالستوی، چخوف، گفتاری دربارهٔ درام و داستانی از هندوستان را دربرمی‌گیرد.

---

• منبع

- جمال‌زاده، محمدعلی (۱۳۵۷). قصۀ ما به سر رسید. تهران.

محسن احمدوندی

دربارۀ نویسنده و فهرست نوشته‌های دیگر وی در پارسی‌شناسی