این: املا: تفاوت بین نسخه‌ها

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز
سطر ۷: سطر ۷:
 
ـ در مواردی نیز هر دو املای پیوسته و جدا پذیرفته شده‌است: این‌جانب/ اینجانب، این‌ها/ اینها  
 
ـ در مواردی نیز هر دو املای پیوسته و جدا پذیرفته شده‌است: این‌جانب/ اینجانب، این‌ها/ اینها  
  
* واژۀ «این» به تکواژ پیش از خود نمی‌چسبد، جز در «چنین» و «همین».
+
* واژۀ «این» به تکواژ پیش از خود نمی‌چسبد، جز در «بدین»، «چنین» و «همین».

نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۷

  • واژۀ «این» معمولاً به تکواژ یا واژۀ پس از خود نمی‌پیوندد: این‌به‌آن‌در، این‌پا(و)آن‌پا، این‌جور(ی)، این جهان، این‌چنین، این‌چنینی، این حقیر، این را، این‌سان، این‌سو، این‌سووآن‌سو، این‌طرف، این‌طور(ی)، این‌قدر(ها)، این‌کاره، این‌که (= این کسی که)، این‌وآن، این‌وَر، این‌وَروآن‌وَر، این‌وقتِ‌شب، این‌همانی، این‌همه، این‌یک، این‌یکی

ـ استثنائات قاعدۀ بالا عبارتند از: اینجا (و مشتقاتش مانند اینجاوآنجا)، اینکه [نک. توضیح پایین]

ـ «اینکه» معمولاً پیوسته نوشته می‌شود ولی اگر به معنای «این کسی که» باشد به‌صورت «این‌که» نوشته می‌شود.

ـ در مواردی نیز هر دو املای پیوسته و جدا پذیرفته شده‌است: این‌جانب/ اینجانب، این‌ها/ اینها

  • واژۀ «این» به تکواژ پیش از خود نمی‌چسبد، جز در «بدین»، «چنین» و «همین».