این: املا: تفاوت بین نسخه‌ها

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز
 
سطر ۱: سطر ۱:
* واژۀ «این» معمولاً به تکواژ یا واژۀ پس از خود نمی‌پیوندد: این‌به‌آن‌در، این‌پا(و)آن‌پا، این‌جور(ی)، این جهان، این‌چنین، این‌چنینی، این حقیر، این را، این‌سان، این‌سو، این‌سووآن‌سو، این‌طرف، این‌طور(ی)، این‌قدر(ها)، این‌کاره، این‌که (= این کسی که)، این‌وآن، این‌وَر، این‌وَروآن‌وَر، این‌وقتِ‌شب، این‌همانی، این‌همه، این‌یک، این‌یکی
+
* تکواژ/واژۀ ''این'' معمولاً به تکواژ یا واژۀ پس از خود نمی‌پیوندد: ''این‌به‌آن‌در''، ''این‌پا(و)آن‌پا''، ''این‌جور''، ''این‌جوری''، ''این جهان''، ''این‌چنین''، ''این‌چنینی''، ''این حقیر''، ''این را''، ''این‌سان''، ''این‌سو''، ''این‌سووآن‌سو''، ''این‌طرف''، ''این‌طور''، ''این‌طوری''، ''این‌قدر''، ''این‌قدرها''، ''این‌کاره''، ''این‌که'' (= این کسی که)، ''این‌وآن''، ''این‌وَر''، ''این‌وَروآن‌وَر''، ''این‌وقتِ‌شب''، ''این‌همانی''، ''این‌همه''، ''این‌یک''، ''این‌یکی''.
  
ـ استثنائات قاعدۀ بالا عبارتند از: اینجا (و مشتقاتش مانند اینجاوآنجا)، اینکه [نک. توضیح پایین]
+
ـ استثناهای قاعدۀ بالا عبارتند از: ''اینجا'' (و مشتقاتش مانند ''اینجاوآنجا''''اینکه'' [نک. توضیح پایین].
  
ـ «اینکه» معمولاً پیوسته نوشته می‌شود ولی اگر به معنای «این کسی که» باشد به‌صورت «این‌که» نوشته می‌شود.
+
ـ ''اینکه'' معمولاً پیوسته است، ولی اگر به معنای «این کسی که» باشد به‌صورت ''این‌که'' نوشته می‌شود.
  
ـ در مواردی نیز هر دو املای پیوسته و جدا پذیرفته شده‌است: این‌جانب/ اینجانب، این‌ها/ اینها  
+
ـ در مواردی نیز هر دو املای پیوسته و جدا پذیرفته شده‌است: ''این‌جانب/اینجانب''، ''این‌ها/اینها''.
  
* واژۀ «این» به تکواژ پیش از خود نمی‌چسبد، جز در «بدین»، «چنین» و «همین».
+
* تکواژ/واژۀ ''این'' به تکواژ یا واژۀ پیش از خود نمی‌پیوندد، جز در ''بِدین'' (= به این)، ''چنین'' و ''همین''.

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۱

  • تکواژ/واژۀ این معمولاً به تکواژ یا واژۀ پس از خود نمی‌پیوندد: این‌به‌آن‌در، این‌پا(و)آن‌پا، این‌جور، این‌جوری، این جهان، این‌چنین، این‌چنینی، این حقیر، این را، این‌سان، این‌سو، این‌سووآن‌سو، این‌طرف، این‌طور، این‌طوری، این‌قدر، این‌قدرها، این‌کاره، این‌که (= این کسی که)، این‌وآن، این‌وَر، این‌وَروآن‌وَر، این‌وقتِ‌شب، این‌همانی، این‌همه، این‌یک، این‌یکی.

ـ استثناهای قاعدۀ بالا عبارتند از: اینجا (و مشتقاتش مانند اینجاوآنجااینکه [نک. توضیح پایین].

ـ اینکه معمولاً پیوسته است، ولی اگر به معنای «این کسی که» باشد به‌صورت این‌که نوشته می‌شود.

ـ در مواردی نیز هر دو املای پیوسته و جدا پذیرفته شده‌است: این‌جانب/اینجانب، این‌ها/اینها.

  • تکواژ/واژۀ این به تکواژ یا واژۀ پیش از خود نمی‌پیوندد، جز در بِدین (= به این)، چنین و همین.