آواشناسی ابزاری

آواشناسی ابزاری Ɂâvâ-šenâs-i=y-e Ɂabzâr-i [گروه اسمی] {فارسی} (به انگلیسی: instrumental phonetics)

(= آواشناسی آزمایشگاهی١) بررسی و مطالعۀ هر یک از سه جنبۀ متفاوت آواهای زبان (یعنی تولید، خصوصیات فیزیکی، و درک آنها) در آزمایشگاه و از طریق ابزارهای مکانیکی (ثمره، ١٣٨٨: ٢-٣؛ نیز نک. مدرسی قوامی، ١٣٩٤: ١٤).

---

• منابع

- ثمره، یدالله (١٣٨٨). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا. چ٨. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

- مدرسی قوامی، گلناز (١٣٩٤). فرهنگ توصیفی آواشناسی و واج‌شناسی. تهران: علمی.