کلام: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
جز |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
#(= سخن، گفتار) «آهنگی [...] که به حرکت دهن و زبان از [[حرف|حروف]] و [[کلمه|کلمات]] ترکیب یافته و برای بیان مقصودی گفته شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳). | #(= سخن، گفتار) «آهنگی [...] که به حرکت دهن و زبان از [[حرف|حروف]] و [[کلمه|کلمات]] ترکیب یافته و برای بیان مقصودی گفته شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳). | ||
| − | #«[[جمله]]ای [...] که از [[مسند]] و [[مسندالیه]] مرکب شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳). این معنی «در فن دستور و [[صرف]] و [[نحو]] معمول است که [[لفظ]] را به دو قسم "[[کلمه]]" و "کلام" تقسیم کنند، و گاهی میان "کلام" و "[[جمله]]" نیز فرق گذارند به اینکه هرگاه [[جملۀ مرکب اسنادی]] دارای معنی کامل باشد به‌طوری‌که اگر گوینده خاموش شود مستمع در انتظار نباشد، آن را "کلام" و در غیر آن صورت "[[جمله]]" گویند. پس "کلام" به این معنی مرادف "[[جملۀ تام]]" است» (همان‌جا، پانوشت). | + | #«[[جمله]]ای [...] که از [[مسند]] و [[مسندالیه]] مرکب شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳). این معنی «در فن [[دستور]] و [[صرف]] و [[نحو]] معمول است که [[لفظ]] را به دو قسم "[[کلمه]]" و "کلام" تقسیم کنند، و گاهی میان "کلام" و "[[جمله]]" نیز فرق گذارند به اینکه هرگاه [[جملۀ مرکب اسنادی]] دارای معنی کامل باشد به‌طوری‌که اگر [[گوینده]] خاموش شود [[مستمع]] در انتظار نباشد، آن را "کلام" و در غیر آن صورت "[[جمله]]" گویند. پس "کلام" به این معنی مرادف "[[جملۀ تام]]" است» (همان‌جا، پانوشت). |
نیز نک. [[متکلم]]. | نیز نک. [[متکلم]]. | ||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
* منبع: | * منبع: | ||
| − | - همایی، جلال‌الدین (١۳۶٧). ''فنون بلاغت و صناعات ادبی''. تهران: هما. | + | - [[همایی، جلال‌الدین]] (١۳۶٧). ''[[فنون بلاغت و صناعات ادبی]]''. تهران: هما. |
این صفحه تکمیل خواهد شد. | این صفحه تکمیل خواهد شد. | ||
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۳۵
کلام kalâm [اسم] {عربی}
- (= سخن، گفتار) «آهنگی [...] که به حرکت دهن و زبان از حروف و کلمات ترکیب یافته و برای بیان مقصودی گفته شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳).
- «جمله‌ای [...] که از مسند و مسندالیه مرکب شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳). این معنی «در فن دستور و صرف و نحو معمول است که لفظ را به دو قسم "کلمه" و "کلام" تقسیم کنند، و گاهی میان "کلام" و "جمله" نیز فرق گذارند به اینکه هرگاه جملۀ مرکب اسنادی دارای معنی کامل باشد به‌طوری‌که اگر گوینده خاموش شود مستمع در انتظار نباشد، آن را "کلام" و در غیر آن صورت "جمله" گویند. پس "کلام" به این معنی مرادف "جملۀ تام" است» (همان‌جا، پانوشت).
نیز نک. متکلم.
- منبع:
- همایی، جلال‌الدین (١۳۶٧). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.
این صفحه تکمیل خواهد شد.
