الف تأسیس: تفاوت بین نسخه‌ها

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز
سطر ۱: سطر ۱:
 
الف تأسیس Ɂalef=e taɁsis [گروه اسمی] {عربی (الف، تأسیس) ـ فارسی}  
 
الف تأسیس Ɂalef=e taɁsis [گروه اسمی] {عربی (الف، تأسیس) ـ فارسی}  
  
در علم قافیه، مصوت بلند «آ» در کلمات قافیه هنگامی که طرح دو هجای قافیه به‌صورت «صامت و <u>مصوت بلند</u> + صامت و مصوت کوتاه و صامت» (مانند کلمل کامل) یا «صامت و <u>مصوت بلند</u> + صامت و مصوت بلند» (مانند کلمۀ ساقی) باشد و «آ» در هجای ماقبل آخر قرار گیرد (نک. شمیسا، ۱۳۹۰: ۲۶).
+
در علم قافیه، مصوت بلند «آ» در کلمات قافیه هنگامی که طرح دو هجای قافیه به‌صورت «صامت و <u>مصوت بلند</u> + صامت و مصوت کوتاه و صامت» (مانند کلمۀ ''کامل'') یا «صامت و <u>مصوت بلند</u> + صامت و مصوت بلند» (مانند کلمۀ ''ساقی'') باشد و «آ» در هجای ماقبل آخر قرار گیرد (نک. شمیسا، ۱۳۹۰: ۲۶).
 
----
 
----
 
* منبع:
 
* منبع:

نسخهٔ ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۸

الف تأسیس Ɂalef=e taɁsis [گروه اسمی] {عربی (الف، تأسیس) ـ فارسی}

در علم قافیه، مصوت بلند «آ» در کلمات قافیه هنگامی که طرح دو هجای قافیه به‌صورت «صامت و مصوت بلند + صامت و مصوت کوتاه و صامت» (مانند کلمۀ کامل) یا «صامت و مصوت بلند + صامت و مصوت بلند» (مانند کلمۀ ساقی) باشد و «آ» در هجای ماقبل آخر قرار گیرد (نک. شمیسا، ۱۳۹۰: ۲۶).


  • منبع:

ـ شمیسا، سیروس، فرهنگ عروضی، ویرایش ۵، تهران، علم.

منوچهر فروزنده فرد

دربارۀ نویسنده و فهرست نوشته‌های دیگر وی در پارسی‌شناسی