آوانگار

آوانگار Ɂâvâ-negâr [اسم] {فارسی}

1. حرف یا نشانه‌ای قراردادی برای بازنمایی و ثبت اصوات گفتاری و یا تلفظ کلمات (صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢٤).
2. فرد یا نرم‌افزاری که اصوات گفتاری و یا تلفظ کلمات زبان را با استفاده از حروف یا نشانه‌های قراردادی (الفبای مخصوص) بازنمایی می‌کند؛ آوانویس (همان‌جا).

---

• منبع:

- صادقی، علی‌اشرف (١٣٩٢) [زیر نظر]. فرهنگ جامع زبان فارسی. ج١ (آ). تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

  این صفحه را نویسندگان پارسی‌شناسی تکمیل خواهند کرد.

• واژه‌های هم‌خانواده: نک. آوا