آن: املا

• واژۀ «آن» معمولاً به تکواژ یا واژۀ پس از خود نمی‌پیوندد: آن‌جور، آن‌جوری، آن جهان، آن جهانی، آن‌چنان، آن‌چنان‌که، آن‌چنانی، آن دنیا، آن دیگر، آن دیگری،آن را، آن روز، آن‌سان، آن‌سو، آن‌طور، آن‌قدر، آن‌قدرها، آن‌کاره، آن‌کس، آن‌که (= آن کسی که) [نک. توضیح پایین]، آن‌گونه، آن‌وقت، آن‌هم، آن‌همه، آن‌یک، آن‌یکی

ـ استثنائات قاعدۀ بالا مطابق دستور خط فارسی عبارتند از: آنجا (و مشتقاتش مانند آنجایی/آنجائی، اینجاوآنجا)، آنچه، آنکه [نک. توضیح پایین]، وانگاه، وانگهی

ـ «آنکه» معمولاً پیوسته نوشته می‌شود ولی اگر به معنای «آن کسی که» باشد به‌صورت «آن‌که» نوشته می‌شود.

ـ در مواردی نیز هر دو املای پیوسته و جدا پذیرفته شده‌است: آنگاه (که)/ آن‌گاه (که)، آن‌ها/ آنها

• واژۀ «آن» به تکواژ پیش از خود نمی‌چسبد، جز در «چنان» و «همان».