الف انتها

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

الف انتها Ɂalef=e Ɂentehâ [گروه اسمی] {عربی (الف، انتها) ـ فارسی}

در دستور سنتی، صورت‌ساز یا میان‌وند «ا» در کلماتی مانند سراپا که بر معنی «تا» دلالت دارد (نک. گلشن‌آبادی، ۱۴۰۰: ۴).


  • منبع:

ـ گلشن‌آبادی، سید عبدالفتاح بن عبدالله، ۱۴۰۰، تشریح الحروف و الالفاظ (فرهنگ الفبای زبان فارسی)، تصحیح احمد مجاهد، تهران، دانشگاه تهران.

منوچهر فروزنده فرد

دربارۀ نویسنده و فهرست نوشته‌های دیگر وی در پارسی‌شناسی