حنظلۀ بادغیسی
حنظلۀ بادغیسی <املای دیگر: حنظله‌ی بادغیسی> hanzale=y-e bâdqis-i [اسم خاص] {عربی (حنظله) - فارسی}
شاعر فارسی‌سرای قرن سوم هجری.
حنظلۀ بادغیسی در ردیف اولین گویندگان پارسی قرار دارد و در عهد طاهریان می‌زیسته‌است. نظامی عروضی از قول احمد بن عبدالله خجستانی - یکی از امرای آل طاهر (مقتول ٢۶٢) - دیوان شعری به وی منسوب می‌کند (نظامی، ١۳۵۳: ۴٢). سال وفاتش را هدایت ٢١٩ و مؤلف شاهد صادق ٢٢٠ هـ. ذکر کرده‌اند. از احوال این شاعر بیش از این نمی‌دانیم و از اشعارش تنها پنج بیت شامل دو قطعۀ دوبیتی و یک مفرد در دست است. برخی معتقدند که این ابیات به جهت انسجام و فصاحت نمی‌تواند متعلق به اوایل قرن سوم باشد؛ مگر آنکه بعدها اصلاح شده باشد (صفا، ١۳۵١: ١/ ١۷٩-١۸٠؛ فروزانفر، ١۳۵٠: ١۵-١۶؛ برای مشاهدۀ این ابیات نک. اینجا و برای مزید اطلاع نک. عوفی، ١٩٠۳: ٢/ ٢؛ همو، ١۳۳۵: ٢۴١؛ هدایت، بی‌تا؟: ١/ بخش ٢، ص۶٠٠؛ صادقی، ١۳۶۳).
- منابع:
- صادقی، علی‌اشرف (١۳۶۳). «نخستین شاعر فارسی‌سرای و آغاز شعر عروضی فارسی». معارف، س١، ش٢، ص۸۷-١١۵.
- صفا، ذبیح‌الله (١۳۵١). تاریخ ادبیات در ایران. تهران: ابن سینا.
- عوفی، محمد بن محمد (١٩٠۳م). لباب الالباب. ج٢. به کوشش ادوارد براون. لیدن: بریل.
- عوفی، محمد بن محمد (١۳۳۵). لباب الالباب. به کوشش سعید نفیسی. تهران: ابن سینا.
- فروزانفر، بدیع‌الزمان (١۳۵٠). سخن و سخنوران. چ٢. تهران: خوارزمی.
- نظامی، احمد بن عمر (١۳۵۳). چهار مقاله. تصحیح محمد قزوینی. به کوشش محمد معین. تهران: زوار.
- هدایت، رضاقلی‌خان (بی‌تا؟). مجمع الفصحاء. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: امیرکبیر.
محمود مدبّری
(این مدخل با اجازۀ مؤلف کتاب شاعران بی‌دیوان از این کتاب برگرفته و با نام ایشان منتشر شده‌است. برای توضیحات بیشتر نک. اینجا)
صفحۀ مرتبط
