کلام ادبی

کلام ادبی kalâm=e Ɂadab-i [گروه اسمی] {عربی (کلام - ادب؟) - فارسی} (= سخن ادبی)

کلامی که «مقصود خود را به بهترین وجه بفهماند و در روح شنونده مؤثر باشد، چندان‌که موجب انقباض یا انبساط او گردد و خاطر او را برانگیزد تا حالتی را که منظور اوست، از غم و شادی [...] و امثال آن معانی، در وی ایجاد کند. و این خاصیت را از سخنی می‌توان چشم داشت که به زیور فصاحت و بلاغت و سایر محسنات لفظی و معنوی آراسته باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۴). گویندۀ کلام ادبی را ادیب سخن‌سنج و سخن‌پرداز می‌گویند.

---

• منبع:

- همایی، جلال‌الدین (١۳۶٧). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.

این صفحه تکمیل خواهد شد.