لریمر، دیوید لاکهارت رابرتسون

ُدیوید لریمر <املای دیگر: دیوید لوریمر> deyvid lorimer [اسم خاص] {انگلیسی} (به انگلیسی: David Lorimer)

کلنل دیوید لاکهارت رابرتسون لُریمر (1962 – 1876) کنسول انگلیس در کرمان. وی حدود صد سال پیش با کمک همسرش افسانه‌ها و ترانه‌های مردم کرمان را به شیوه‌ای نسبتاً اصولی جمع‌آوری کرد. به سال 1353، فریدون وهمن این کتاب را ترجمه و با عنوان «فرهنگ مردم کرمان» در ایران چاپ کرد. این کتاب را مرکز کرمان‌شناسی در سال 1395 تجدید چاپ کرده است. دانشنامۀ ایرانیکا، لُُریمر را چنین معرفی کرده است:

لُریمر در سال 1896 به ارتش هند پیوست.... وی در سال 1927 از ارتش بازنشسته شد. ... او عضو انجمن سلطنتی مطالعات آسیایی، انجمن سلطنتی جغرافیا (جایی که به هنگام حضورش در لندن فرصت را غنیمت شمرد و در یک سخنرانی از تجربیاتش گفت)، و فرهنگستان علوم تجربی و علوم انسانی نروژ بود. لریمر در اصل بیشتر یک افسر نظامی بود تا یک زبان‌شناس. وی اغلب مأموریت می‌یافت تا اطلاعاتی دربارۀ مردم، جاده‌ها، مکان‌های استراتژیک گردآوری کند و وظایف گردآوری اطلاعات را انجام دهد. سایر فعالیت‌های وی در ایران برقراری روابط دوستانه با سران و بزرگان قبایل، و استفاده از این نفوذ در جهت سیاست بریتانیا در منطقه بود. اسناد بسیاری در دست است که از نقش حیاتی لریمر در مقام افسر اطلاعاتی در جنوب ایران بین سال های 1903 و 1909 حکایت دارند ... ، از جمله گزارشی دربارۀ سران بختیاری و روابط درون‌قبیله‌ای آنان، و همچنین نگرش هر یک نسبت به بریتانیایی‌ها. ... این گزارش در طی خدمت وی در مقام جانشین کنسول (بین سال‌های 1908 تا 1910) در ... خوزستان فراهم شد. این گزارش ارزیابی مفصلی است از ویژگی‌های شخصیتی هر یک از سران قبایل، و روابط خاص حاکم بر سران قبایل گوناگون خوزستان. اهمیّت این فعالیت‌های وی در جنوب ایران را نمی‌توان دست کم گرفت، زیرا بریتانیا منافعی حیاتی در نفت ایران داشت و امنیت هندوستان در گروِ اهمیّت ژئوپولیتیک این منطقه بود. در عین حال، لریمر علاقۀ شدیدی به لهجه و فرهنگ عامۀ منطقه داشت. وی بر این عادت بود که از گفته‌های گویشوران مسن، اطلاعات زبانی را کسب کند، یعنی همان‌هایی که وی سر شب‌ها را با آنان می‌گذراند. تنها بخشی از اطلاعات گویشی گردآوری‌شدۀ وی در زمان حیاتش چاپ شد. انبوهی از اطلاعات گویشی چاپ‌نشده (که عمدتاً متون حروفچینی‌شده ولی ترجمه‌نشده‌ای بودند)، همراه با عکس‌ها و اسلایدهای شیشه‌ای وی، به دانشکدۀ مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن تحویل داده شد.... د. ل. لریمر از نظامِ ثبت داده‌های زبانی به شیوۀ خاصی بهره می‌گرفت. این شیوه، آوانگاری محض بود که ظرایفِ تلفظ را (به‌ویژه دربارۀ واکه‌ها) ثبت می‌کرد. این نظام، گونه‌های بی‌شماری را که برای هر یک از اشکال بنا به محیط آوایی رخ می‌داد، نشان می‌داد؛ تکیۀ تمایزدهندۀ معنایی احتمالی در جملات، و ویژگی گفتار هر گویشور مفروضی به نمایش در می‌آمد. ...

نامه‌های همسر لریمر را محمد قائد با عنوان «نامه‌هایی از کرمان به دوبلین» ترجمه کرده‌است. در این کتاب بیش از 50 نامه از امیلی مولتیمر» همسر ایرلندی لریمر به پدر و مادرش، آورده می‌شود. قائد در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر گفته‌است: «زمانی که به دنبال مطالبی درباره جنگ جهانی دوم می‌گشتم، در موزۀ بریتانیا با این نامه‌ها روبه‌رو شدم و توانستم یک کپی‌ از آنها تهیه کنم. این نامه‌ها برای نخستین بار است که به فارسی برگردانده می‌شود و قالب کتاب به خود می‌گیرد.» (نک. www.shafaf.ir)

---

• منابع

- سپنتا، ساسان (1377). «لوریمر و م‍طال‍ع‍ه‌ی بعضی‌ گویش¬ها در ک‍رم‍ان»‌. فرهنگ ک‍رم‍ان‌، س‍ال‌ ۷، ش‌ ۲6، 27، 28.

- لُریمر، د. ل. (1353). فرهنگ مردم کرمان. مترجم: فریدون وهمن. تهران انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.

- لُریمر، د. ل. (1395). فرهنگ لریمر. مترجم: فریدون وهمن. کرمان: انتشارات مرکز کرمان¬شناسی.

www.iranica.com

www.shafaf.ir

این صفحه تکمیل خواهد شد.

مجید باغینی‌پور

دربارۀ نویسنده و فهرست نوشته‌های دیگر وی در پارسی‌شناسی