کلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز
سطر ۴: سطر ۴:
 
#«[[جمله‌]]ای [...] که از [[مسند]] و [[مسندالیه]] مرکب شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳). این معنی «در فن [[دستور]] و [[صرف]] و [[نحو]] معمول است که [[لفظ]] را به دو قسم "[[کلمه]]" و "کلام" تقسیم کنند، و گاهی میان "کلام" و "[[جمله]]" نیز فرق گذارند به اینکه هرگاه [[جملۀ مرکب اسنادی]] دارای معنی کامل باشد به‌طوری‌که اگر [[گوینده]] خاموش شود [[مستمع]] در انتظار نباشد، آن را "کلام" و در غیر آن صورت "[[جمله]]" گویند. پس "کلام" به این معنی مرادف "[[جملۀ تام]]" است» (همان‌جا، پانوشت).  
 
#«[[جمله‌]]ای [...] که از [[مسند]] و [[مسندالیه]] مرکب شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳). این معنی «در فن [[دستور]] و [[صرف]] و [[نحو]] معمول است که [[لفظ]] را به دو قسم "[[کلمه]]" و "کلام" تقسیم کنند، و گاهی میان "کلام" و "[[جمله]]" نیز فرق گذارند به اینکه هرگاه [[جملۀ مرکب اسنادی]] دارای معنی کامل باشد به‌طوری‌که اگر [[گوینده]] خاموش شود [[مستمع]] در انتظار نباشد، آن را "کلام" و در غیر آن صورت "[[جمله]]" گویند. پس "کلام" به این معنی مرادف "[[جملۀ تام]]" است» (همان‌جا، پانوشت).  
  
نیز نک. [[متکلم]].
+
نیز نک. [[متکلم]]، [[کلام ادبی]].
  
 
----
 
----

نسخهٔ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۲

کلام kalâm [اسم] {عربی}

  1. (= سخن، گفتار) «آهنگی [...] که به حرکت دهن و زبان از حروف و کلمات ترکیب یافته و برای بیان مقصودی گفته شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳).
  2. «جمله‌ای [...] که از مسند و مسندالیه مرکب شده باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۳). این معنی «در فن دستور و صرف و نحو معمول است که لفظ را به دو قسم "کلمه" و "کلام" تقسیم کنند، و گاهی میان "کلام" و "جمله" نیز فرق گذارند به اینکه هرگاه جملۀ مرکب اسنادی دارای معنی کامل باشد به‌طوری‌که اگر گوینده خاموش شود مستمع در انتظار نباشد، آن را "کلام" و در غیر آن صورت "جمله" گویند. پس "کلام" به این معنی مرادف "جملۀ تام" است» (همان‌جا، پانوشت).

نیز نک. متکلم، کلام ادبی.


  • منبع:

- همایی، جلال‌الدین (١۳۶٧). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.

این صفحه تکمیل خواهد شد.