کلام ادبی: تفاوت بین نسخه‌ها

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز
 
(۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
 
کلام ادبی kalâm=e Ɂadab-i [گروه اسمی] {عربی (کلام - ادب؟) - فارسی} (= سخن ادبی)
 
کلام ادبی kalâm=e Ɂadab-i [گروه اسمی] {عربی (کلام - ادب؟) - فارسی} (= سخن ادبی)
  
[[کلام|کلامی]] که «مقصود خود را به بهترین وجه بفهماند و در روح شنونده مؤثر باشد، چندان‌که موجب انقباض یا انبساط او گردد و خاطر او را برانگیزد تا حالتی را که منظور اوست، از غم و شادی و مهر و کین و رحم و عطوفت و انتقام و کینه‌جویی و خشم و عتاب و عفو و اغماض و امثال آن معانی، در وی ایجاد کند. و این خاصیت را از سخنی می‌توان چشم داشت که به زیور فصاحت و بلاغت و سایر محسنات لفظی و معنوی آراسته باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۴).
+
[[کلام|کلامی]] که «مقصود خود را به بهترین وجه بفهماند و در روح شنونده مؤثر باشد، چندان‌که موجب انقباض یا انبساط او گردد و خاطر او را برانگیزد تا حالتی را که منظور اوست، از غم و شادی [...] و امثال آن معانی، در وی ایجاد کند. و این خاصیت را از سخنی می‌توان چشم داشت که به زیور [[فصاحت]] و [[بلاغت]] و سایر محسنات لفظی و معنوی آراسته باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۴). گویندۀ کلام ادبی را [[ادیب سخن‌سنج]] و [[سخن‌پرداز]] می‌گویند.
  
 
----
 
----

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۵۹

کلام ادبی kalâm=e Ɂadab-i [گروه اسمی] {عربی (کلام - ادب؟) - فارسی} (= سخن ادبی)

کلامی که «مقصود خود را به بهترین وجه بفهماند و در روح شنونده مؤثر باشد، چندان‌که موجب انقباض یا انبساط او گردد و خاطر او را برانگیزد تا حالتی را که منظور اوست، از غم و شادی [...] و امثال آن معانی، در وی ایجاد کند. و این خاصیت را از سخنی می‌توان چشم داشت که به زیور فصاحت و بلاغت و سایر محسنات لفظی و معنوی آراسته باشد» (همایی، ١۳۶٧: ۴). گویندۀ کلام ادبی را ادیب سخن‌سنج و سخن‌پرداز می‌گویند.


  • منبع:

- همایی، جلال‌الدین (١۳۶٧). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.

این صفحه تکمیل خواهد شد.