آغازش‌گر

آغازش‌گر ʔâqâz-eš-gar [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: initiator) <واژۀ آغازش‌گر در برابر initiator انگلیسی مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی است.>

(= آغازگر) در آواشناسی، هریک اندام‌های آوایی که باعث آغازش شود.

این صفحه تکمیل خواهد شد.

---

• منابع:

ـ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷، هزارواژۀ زبان‌شناسی (۱)، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

ـ مدرسی قوامی، گلناز، ۱۳۹۴، فرهنگ توصیفی آواشناسی و واج‌شناسی، تهران، علمی.