آوانگاری

آوانگاری Ɂâvâ-negâr-i [اسم] {فارسی}

1. آوانویسی.
2. (به انگلیسی: phonetic transcription) صورت نوشتاری تلفظ کلمات با استفاده از نشانه‌های قراردادی مخصوص؛ آوانگاشت؛ آوانوشت (صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢٤-١٠٢٥).

---

• منبع:

- صادقی، علی‌اشرف (١٣٩٢) [زیر نظر]. فرهنگ جامع زبان فارسی. ج١ (آ). تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

  این صفحه را نویسندگان پارسی‌شناسی تکمیل خواهند کرد.

• واژه‌های هم‌خانواده: نک. آوا