آوانگاری

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آوانگاری Ɂâvâ-negâr-i [اسم] {فارسی}

  1. آوانویسی.
  2. (به انگلیسی: phonetic transcription) صورت نوشتاری تلفظ کلمات با استفاده از نشانه‌های قراردادی مخصوص؛ آوانگاشت؛ آوانوشت (صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢٤-١٠٢٥).

  • منبع:

- صادقی، علی‌اشرف (١٣٩٢) [زیر نظر]. فرهنگ جامع زبان فارسی. ج١ (آ). تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

  این صفحه را نویسندگان پارسی‌شناسی تکمیل خواهند کرد.
  • واژه‌های هم‌خانواده: نک. آوا