آوانویسی

این مدخل از واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی است.

آوانویسی Ɂâvâ-nevis-i [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phonetic transcription و transcription) <آوانویسی مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phonetic transcription و narrow transcription و transcription انگلیسی است.>

(= آوانگاری آوانوشت، آوانویسی آواشناختی؛ سنج. الفبای آوانگار، خط آوانگار)

1. هرگونه بازنمایی مکتوب صداهای پیاپی گفتار با نشانه‌هایی مانند الفبای انجمن آواشناسی بین‌المللی که برای استفادۀ جهانی به همین منظور طراحی شده‌است. آوانویسی را درون قلاب [ ] قرار می‌دهند (متیوز، ٢٠٠٧: ٢٩٩؛ نیز نک. فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷: ۵). سنج. واج‌نویسی.
2. در منابع مربوط به زبان‌های ایرانی، گاه معادل واج‌نویسی (نک. چنگیزی، ١۳۹۵: ١۳۳-١۳۴).

---

• منابع

ـ چنگیزی، احسان، ١۳۹۵، فرهنگ توصیفی دستور تاریخی، تهران، علمی.

ـ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷، هزارواژۀ زبان‌شناسی (۱)، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

Matthews, P. H., 2007, Oxford Concise Dictionary of Linguistics, 2nd ed., Oxford, Oxford University Press -

  این صفحه تکمیل خواهد شد.

• واژه‌های هم‌خانواده: نک. آوا

• صفحۀ مرتبط در پارسی‌شناسی: آواشناسی