آوانویسی

آوانویسی Ɂâvâ-nevis-i [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phonetic transcription و transcription) <آوانویسی مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phonetic transcription انگلیسی است.> (= آوانگاری)

1. هرگونه بازنمایی مکتوب صداهای پیاپی گفتار با نشانه‌هایی مانند الفبای انجمن آواشناسی بین‌المللی که برای استفادۀ جهانی به همین منظور طراحی شده‌است. آوانویسی را درون قلاب [ ] قرار می‌دهند (متیوز، ٢٠٠٧: ٢٩٩). سنج. واج‌نویسی.
2. در منابع مربوط به زبان‌های ایرانی، گاه معادل واج‌نویسی (نک. چنگیزی، ١۳۹۵: ١۳۳-١۳۴).

---

• منابع

- چنگیزی، احسان (١۳۹۵). فرهنگ توصیفی دستور تاریخی. تهران: علمی.

Matthews, P. H. (2007). Oxford Concise Dictionary of Linguistics. 2nd ed. Oxford: Oxford University Press

  این صفحه را نویسندگان پارسی‌شناسی تکمیل خواهند کرد.

• واژه‌های هم‌خانواده: نک. آوا

• صفحۀ مرتبط در پارسی‌شناسی: آواشناسی