آسی

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آسی Ɂâs-i [صفت/ اسم] {فارسی} (به انگلیسی: Ossetic)

(= اُسِّتی) زبان مردم اَلّان یا آس، ساکن در نواحی کوهستانی قفقاز؛ از زبان‌های ایرانی دستۀ شرقی، شاخۀ شمالی (نک. حسن‌دوست، ١٣٨٩: ١/ بیست‌ودو).

واژه‌شناسی

  • آس: شاید از ایرانی باستان -āsu* «سریع»، از صفت هندواروپایی -HoHk̑-ú*، از صفت هندواروپایی -HeHk̑* «سریع»؛ نیز سنج. آهو (نک. صادقی، ١٣٩٢: ذیل «آس»).
  • ی: پسوند سازندۀ صفت نسبی.
 این صفحه تکمیل خواهد شد.

  • منابع

- حسن‌دوست، محمد (١٣٨٩). فرهنگ تطبیقی ـ موضوعی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی نو. ٢ج. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

- صادقی، علی‌اشرف (١٣٩٢) [زیر نظر]. فرهنگ جامع زبان فارسی. ج۱ (آ). تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.