آواشناسی صوت‌شناختی

آواشناسی صوت‌شناختی Ɂâvâ-šenâs-i=y-e so:t-šenâxt-i [گروه اسمی] {فارسی - عربی (صوت)} (به انگلیسی: acoustic phonetics) <فرهنگستان زبان و ادب فارسی معادل «صوت‌شناسی» را برای acoustics تصویب کرده‌است؛ بنابراین معادل صفت acoustic نیز «صوت‌شناختی» خواهد بود.>

(= آواشناسی آکوستیک، آواشناسی آکوستیکی، آواشناسی آزمایشگاهی، آواشناسی فیزیکی، صوت‌شناسی) از شاخه‌های آواشناسی که به مطالعه و توصیف ویژگی‌های فیزیکی اصوات گفتار به‌عنوان امواج صوتی می‌پردازد (صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢٤، ذیل «آواشناسی آکوستیک»؛ نیز نک. ثمره، ١٣٨٨: ٢).

---

• منابع

- ثمره، یدالله (١٣٨٨). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا. چ٨. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

- صادقی، علی‌اشرف (١٣٩٢) [زیر نظر]. فرهنگ جامع زبان فارسی. ج١. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

 این صفحه تکمیل خواهد شد.

• صفحه‌های مرتبط در پارسی‌شناسی: آواشناسی  آواشناسی فیزیکی با استفاده از رایانه  آواشناسی فیزیکی زبان فارسی  آواشناسی و واج‌شناسی: منابع فارسی  مبانی آواشناسی آکوستیکی