آواشناسی صوتی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «آواشناسی صوتی Ɂâvâ-šenâs-i=y-e so:t-i [گروه اسمی] {فارسی - عربی (صوت)} (به انگلیسی: acoustic...» ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آواشناسی صوتی Ɂâvâ-šenâs-i=y-e so:t-i [گروه اسمی] {فارسی - عربی (صوت)} (به انگلیسی: acoustic phonetics) | + | آواشناسی صوتی Ɂâvâ-šenâs-i=y-e so:t-i [گروه اسمی] {فارسی - عربی (صوت)} (به انگلیسی: acoustic phonetics) <[[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]] معادل‌های ''آواشناسی صوتی'' و ''آواشناسی فیزیکی'' را برای acoustic phonetics تصویب کرده‌است.> |
| − | نک. [[آواشناسی | + | (= آواشناسی آزمایشگاهی٢ (یول، ١٣٧۴: ۵٢؛ ثمره، ١٣٨٨: ١٨۴ و ١٩٠؛ صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢٣-١٠٢۴)، آواشناسی آکوستیک (صادقی، همان‌جا؛ حق‌شناس، ١٣٨۶: ١٨؛ مدرسی قوامی، ١٣٩۴: ١٣)، آواشناسی آکوستیکی (علی‌نژاد و حسینی بالام، ١٣٩١)، آواشناسی اکوستیک (مشکوة‌الدینی، ١٣٨۵: ١١؛ سمائی، ١٣٨٨: ١١٢)، آواشناسی دستگاهی (مشکوة‌الدینی، همان‌جا)، آواشناسی صوت‌شناختی (ثمره، ١٣٨٨: ٢)، آواشناسی فیزیکی (همان: ٢، ١٨۴ و ١٩٠؛ سپنتا، ١٣٧٧؛ نوربخش، ١٣٩٢؛ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷: ۴)، بن‌واج‌شناسی صوتی (سمیعی گیلانی، ١٣٩١: ١٢۵)، صوت‌شناسی (مدرسی قوامی، ١٣٩۴: ١٣)) |
| + | |||
| + | از شاخه‌های [[آواشناسی]] که به مطالعه و توصیف ویژگی‌های فیزیکی اصوات گفتار به‌عنوان امواج صوتی می‌پردازد (صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢۴، ذیل «آواشناسی آکوستیک»؛ نیز نک. حق‌شناس، ١٣٨۶: ١٨؛ ثمره، ١٣٨٨: ٢؛ مشکوة‌الدینی، ١٣٨۵: ١١؛ مدرسی قوامی، ١٣٩۴: ١٣-١۴). از میان منابع تخصصی تألیف‌شده به زبان فارسی دربارۀ این شاخه از آواشناسی می‌توان به کتاب‌های سپنتا (١٣٧٧)، علی‌نژاد و حسینی بالام (١٣٩١) و نوربخش (١٣٩٢) اشاره کرد. ترجمۀ کتاب‌های فرای (١٣۶٩) و جانسون (١٣٩۴) نیز به فارسی موجود است. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | ---- | ||
| + | * منابع | ||
| + | |||
| + | - [[ثمره، یدالله]] (١٣٨٨). ''[[آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا]]''. چ٨. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. | ||
| + | |||
| + | - جانسون، کیت (١٣٩۴). ''آواشناسی آکوستیک و شنیداری''. ترجمۀ زهرا محمودزاده و رحیمه روح‌پرور. تهران: پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران و چاپار. | ||
| + | |||
| + | - [[حق‌شناس، علی‌محمد]] (١٣٨۶). ''[[آواشناسی (فونتیک)]]''. چ١١. تهران: آگه. | ||
| + | |||
| + | - [[سپنتا، ساسان]] (١٣٧٧). ''[[آواشناسی فیزیکی زبان فارسی]]''. اصفهان: گاهان. | ||
| + | |||
| + | - [[سمائی، مهدی]] (١٣٨٨). ''[[تاریخچۀ آواشناسی و سهم ایرانیان]]''. تهران: نشر مرکز. | ||
| + | |||
| + | - [[سمیعی (گیلانی)، احمد]] (١٣٩١). ''[[آشنایی با زبان‌شناسی: کلیات و واج‌شناسی]]''. تهران: سخن. | ||
| + | |||
| + | - [[صادقی، علی‌اشرف]] (١٣٩٢) [زیر نظر]. ''[[فرهنگ جامع زبان فارسی]]''. ج١. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. | ||
| + | |||
| + | - [[علی‌نژاد، بتول]] و [[حسینی بالام، فهیمه|فهیمه حسینی بالام]] (١٣٩١). ''[[مبانی آواشناسی آکوستیکی]]''. اصفهان: دانشگاه اصفهان. | ||
| + | |||
| + | - فرای، دنیس باتلر (١٣۶٩). ''فیزیک گفتار: مقدمه‌ای بر آواشناسی اکوستیک''. ترجمۀ [[جهانگیری، نادر|نادر جهانگیری]]. مشهد: دانشگاه فردوسی. | ||
| + | |||
| + | ـ [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]]، ۱۳۹۷، ''[[هزارواژۀ زبان‌شناسی (۱)]]''، تهران، [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی: انتشارات|فرهنگستان زبان و ادب فارسی]]. | ||
| + | |||
| + | - [[مدرسی قوامی، گلناز]] (١٣٩۴). ''[[فرهنگ توصیفی آواشناسی و واج‌شناسی]]''. تهران: علمی. | ||
| + | |||
| + | - [[مشکوة‌الدینی، مهدی]] (١٣٨۵). ''[[ساخت آوایی زبان]]''. چ۵. مشهد: دانشگاه فردوسی. | ||
| + | |||
| + | - [[نوربخش، ماندانا]] (١٣٩٢). ''[[آواشناسی فیزیکی با استفاده از رایانه]]''. تهران: علم. | ||
| + | |||
| + | - یول، جورج (١٣٧۴). ''نگاهی به زبان (یک بررسی زبان‌شناختی)''. ترجمۀ نسرین حیدری. تهران: سمت. | ||
| + | |||
| + | این صفحه تکمیل خواهد شد. | ||
| + | |||
| + | * صفحۀ مرتبط در ''پارسی‌شناسی'': [[آواشناسی و واج‌شناسی: منابع فارسی]] | ||
نسخهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۲
آواشناسی صوتی Ɂâvâ-šenâs-i=y-e so:t-i [گروه اسمی] {فارسی - عربی (صوت)} (به انگلیسی: acoustic phonetics) <فرهنگستان زبان و ادب فارسی معادل‌های آواشناسی صوتی و آواشناسی فیزیکی را برای acoustic phonetics تصویب کرده‌است.>
(= آواشناسی آزمایشگاهی٢ (یول، ١٣٧۴: ۵٢؛ ثمره، ١٣٨٨: ١٨۴ و ١٩٠؛ صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢٣-١٠٢۴)، آواشناسی آکوستیک (صادقی، همان‌جا؛ حق‌شناس، ١٣٨۶: ١٨؛ مدرسی قوامی، ١٣٩۴: ١٣)، آواشناسی آکوستیکی (علی‌نژاد و حسینی بالام، ١٣٩١)، آواشناسی اکوستیک (مشکوة‌الدینی، ١٣٨۵: ١١؛ سمائی، ١٣٨٨: ١١٢)، آواشناسی دستگاهی (مشکوة‌الدینی، همان‌جا)، آواشناسی صوت‌شناختی (ثمره، ١٣٨٨: ٢)، آواشناسی فیزیکی (همان: ٢، ١٨۴ و ١٩٠؛ سپنتا، ١٣٧٧؛ نوربخش، ١٣٩٢؛ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷: ۴)، بن‌واج‌شناسی صوتی (سمیعی گیلانی، ١٣٩١: ١٢۵)، صوت‌شناسی (مدرسی قوامی، ١٣٩۴: ١٣))
از شاخه‌های آواشناسی که به مطالعه و توصیف ویژگی‌های فیزیکی اصوات گفتار به‌عنوان امواج صوتی می‌پردازد (صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢۴، ذیل «آواشناسی آکوستیک»؛ نیز نک. حق‌شناس، ١٣٨۶: ١٨؛ ثمره، ١٣٨٨: ٢؛ مشکوة‌الدینی، ١٣٨۵: ١١؛ مدرسی قوامی، ١٣٩۴: ١٣-١۴). از میان منابع تخصصی تألیف‌شده به زبان فارسی دربارۀ این شاخه از آواشناسی می‌توان به کتاب‌های سپنتا (١٣٧٧)، علی‌نژاد و حسینی بالام (١٣٩١) و نوربخش (١٣٩٢) اشاره کرد. ترجمۀ کتاب‌های فرای (١٣۶٩) و جانسون (١٣٩۴) نیز به فارسی موجود است.
- منابع
- ثمره، یدالله (١٣٨٨). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا. چ٨. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
- جانسون، کیت (١٣٩۴). آواشناسی آکوستیک و شنیداری. ترجمۀ زهرا محمودزاده و رحیمه روح‌پرور. تهران: پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران و چاپار.
- حق‌شناس، علی‌محمد (١٣٨۶). آواشناسی (فونتیک). چ١١. تهران: آگه.
- سپنتا، ساسان (١٣٧٧). آواشناسی فیزیکی زبان فارسی. اصفهان: گاهان.
- سمائی، مهدی (١٣٨٨). تاریخچۀ آواشناسی و سهم ایرانیان. تهران: نشر مرکز.
- سمیعی (گیلانی)، احمد (١٣٩١). آشنایی با زبان‌شناسی: کلیات و واج‌شناسی. تهران: سخن.
- صادقی، علی‌اشرف (١٣٩٢) [زیر نظر]. فرهنگ جامع زبان فارسی. ج١. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- علی‌نژاد، بتول و فهیمه حسینی بالام (١٣٩١). مبانی آواشناسی آکوستیکی. اصفهان: دانشگاه اصفهان.
- فرای، دنیس باتلر (١٣۶٩). فیزیک گفتار: مقدمه‌ای بر آواشناسی اکوستیک. ترجمۀ نادر جهانگیری. مشهد: دانشگاه فردوسی.
ـ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷، هزارواژۀ زبان‌شناسی (۱)، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- مدرسی قوامی، گلناز (١٣٩۴). فرهنگ توصیفی آواشناسی و واج‌شناسی. تهران: علمی.
- مشکوة‌الدینی، مهدی (١٣٨۵). ساخت آوایی زبان. چ۵. مشهد: دانشگاه فردوسی.
- نوربخش، ماندانا (١٣٩٢). آواشناسی فیزیکی با استفاده از رایانه. تهران: علم.
- یول، جورج (١٣٧۴). نگاهی به زبان (یک بررسی زبان‌شناختی). ترجمۀ نسرین حیدری. تهران: سمت.
این صفحه تکمیل خواهد شد.
- صفحۀ مرتبط در پارسی‌شناسی: آواشناسی و واج‌شناسی: منابع فارسی
