آواشناسی صوت‌شناختی
آواشناسی صوت‌شناختی Ɂâvâ-šenâs-i=y-e so:t-šenâxt-i [گروه اسمی] {فارسی - عربی (صوت)} (به انگلیسی: acoustic phonetics) <فرهنگستان زبان و ادب فارسی معادل «صوت‌شناسی» را برای acoustics تصویب کرده‌است؛ بنابراین معادل صفت acoustic نیز «صوت‌شناختی» خواهد بود.>
(= آواشناسی آزمایشگاهی٢، آواشناسی آکوستیک، آواشناسی آکوستیکی، آواشناسی اکوستیک، آواشناسی دستگاهی، آواشناسی فیزیکی، صوت‌شناسی) از شاخه‌های آواشناسی که به مطالعه و توصیف ویژگی‌های فیزیکی اصوات گفتار به‌عنوان امواج صوتی می‌پردازد (صادقی، ١٣٩٢: ١٠٢٤، ذیل «آواشناسی آکوستیک»؛ نیز نک. ثمره، ١٣٨٨: ٢؛ مشکوة‌الدینی، ١٣٨٥: ١١).
- منابع
- ثمره، یدالله (١٣٨٨). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا. چ٨. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
- صادقی، علی‌اشرف (١٣٩٢) [زیر نظر]. فرهنگ جامع زبان فارسی. ج١. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- مشکوة‌الدینی، مهدی (١٣٨٥). ساخت آوایی زبان. چ٥. مشهد: دانشگاه فردوسی.
این صفحه تکمیل خواهد شد.
- صفحه‌های مرتبط در پارسی‌شناسی: آواشناسی آواشناسی فیزیکی با استفاده از رایانه آواشناسی فیزیکی زبان فارسی آواشناسی و واج‌شناسی: منابع فارسی مبانی آواشناسی آکوستیکی
