آوا

آوا Ɂâvâ [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phone) <آوا مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phone انگلیسی است.>

1. در آواشناسی، کوچک‌ترین واحد زنجیری گسستۀ ادراک‌پذیر در جریان گفتار (پیوستار آوایی یا مادۀ آوایی).
2. در واج‌شناسی زنجیری، تحقق فیزیکی واج (کریستال، ٢٠٠٨: ٣٦١).

نیز نک. واجگونه.

---

• منبع

Crystal, D. (2008). A Dictionary of Linguistics and Phonetics. 6th ed. Oxford: Blackwell

  این صفحه را نویسندگان پارسی‌شناسی در آینده تکمیل خواهند کرد.

• واژه‌های هم‌خانواده: آواشناختی، آواشناس، آواشناسی، آوانگار، آوانگاری، آوانگاشت، آوانوشت، آوانویس، آوانویسی، آوایی، هم‌آوا، هم‌آوایی

• صفحه‌های مرتبط در پارسی‌شناسی: آواشناسی، آوانویسی، واج