آغازه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
آغازه ʔâqâz-e [اسم] {فارسی} | آغازه ʔâqâz-e [اسم] {فارسی} | ||
| − | #(به انگلیسی: onset) <واژۀ ''آغازه'' در برابر onset انگلیسی مصوب [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]] است.> (= [[آغازۀ هجا]]) در [[آواشناسی]]، بخشی از [[هجا]] که پیش از [[هسته]] می‌آید (فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷: ۳؛ 276 :Matthews, 2007)، مانند همخوان ''م'' /m/ در واژۀ ''مَن'' /man/ (در این مثال، واکۀ ''ـَ'' /a/ [[هسته]] و همخوان ''ن'' /n/ [[پایانه]] نامیده می‌شود). در زبان فارسی، آغازه تنها از یک [[همخوان]] تشکیل می‌شود و حضور آن اجباری است (مدرسی قوامی، ۱۳۹۴: ۱۱؛ نیز نک. نجفی، ۱۳۸۷: ۶۵ به بعد). به عبارت دیگر، در فارسی فقط [[آغازۀ ساده]] وجود دارد و نه [[آغازۀ مرکب]]. | + | #(به انگلیسی: onset) <واژۀ ''آغازه'' در برابر onset انگلیسی مصوب [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]] است.> (= [[آغازۀ هجا]]) در [[آواشناسی]]، بخشی از [[هجا]] که پیش از [[هسته]]، یعنی واکۀ هجا، می‌آید و در زبان‌های مختلف ممکن است شامل صفر، یک یا چند همخوان باشد (فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷: ۳؛ 276 :Matthews, 2007)، مانند همخوان ''م'' /m/ در واژۀ ''مَن'' /man/ (در این مثال، واکۀ ''ـَ'' /a/ [[هسته]] و همخوان ''ن'' /n/ [[پایانه]] نامیده می‌شود). در زبان فارسی، آغازه تنها از یک [[همخوان]] تشکیل می‌شود و حضور آن اجباری است (مدرسی قوامی، ۱۳۹۴: ۱۱؛ نیز نک. نجفی، ۱۳۸۷: ۶۵ به بعد). به عبارت دیگر، در فارسی فقط [[آغازۀ ساده]] وجود دارد و نه [[آغازۀ مرکب]]. |
#(به انگلیسی: acronym) نک. [[سرنام]]<sup>۱</sup>. | #(به انگلیسی: acronym) نک. [[سرنام]]<sup>۱</sup>. | ||
---- | ---- | ||
*پی‌نوشت | *پی‌نوشت | ||
| − | ۱. | + | ۱. به این معنی تنها در ''فرهنگ بزرگ سخن'' (انوری و همکاران، ۱۳۸۱) ضبط شده‌است. |
---- | ---- | ||
* منابع | * منابع | ||
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰
آغازه ʔâqâz-e [اسم] {فارسی}
- (به انگلیسی: onset) <واژۀ آغازه در برابر onset انگلیسی مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی است.> (= آغازۀ هجا) در آواشناسی، بخشی از هجا که پیش از هسته، یعنی واکۀ هجا، می‌آید و در زبان‌های مختلف ممکن است شامل صفر، یک یا چند همخوان باشد (فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷: ۳؛ 276 :Matthews, 2007)، مانند همخوان م /m/ در واژۀ مَن /man/ (در این مثال، واکۀ ـَ /a/ هسته و همخوان ن /n/ پایانه نامیده می‌شود). در زبان فارسی، آغازه تنها از یک همخوان تشکیل می‌شود و حضور آن اجباری است (مدرسی قوامی، ۱۳۹۴: ۱۱؛ نیز نک. نجفی، ۱۳۸۷: ۶۵ به بعد). به عبارت دیگر، در فارسی فقط آغازۀ ساده وجود دارد و نه آغازۀ مرکب.
- (به انگلیسی: acronym) نک. سرنام۱.
- پی‌نوشت
۱. به این معنی تنها در فرهنگ بزرگ سخن (انوری و همکاران، ۱۳۸۱) ضبط شده‌است.
- منابع
ـ انوری، حسن و همکاران، ۱۳۸۱، فرهنگ بزرگ سخن، ۸ج، تهران، سخن.
ـ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷، هزارواژۀ زبان‌شناسی (۱)، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
ـ مدرسی قوامی، گلناز، ۱۳۹۴، فرهنگ توصیفی آواشناسی و واج‌شناسی، تهران، علمی.
ـ نجفی، ابوالحسن، ۱۳۸۷، مبانی زبان‌شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی، چ۱۰، تهران، نیلوفر.
.Matthews, P. H., 2007, Oxford Concise Dictionary of Linguistics, 2nd ed., Oxford -
منوچهر فروزنده فرد
