آواشناسی: تفاوت بین نسخه‌ها

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز
سطر ۱: سطر ۱:
آواشناسی Ɂâvâ-šenâs-i [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phonetics) <آواشناسی مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phonetics انگلیسی است.> (= فونتیک (خانلری، ١٣٨٦: ٥١)، علم اصوات ملفوظ  (خانلری، همان‌جا)، علم حروف (خانلری، همان‌جا)، بن‌واج‌شناسی (سمیعی گیلانی، ١٣٩١: ١٢٥) )
+
آواشناسی Ɂâvâ-šenâs-i [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phonetics) <''آواشناسی'' مصوّب [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]] در برابر phonetics انگلیسی است.>  
  
علمی که به مطالعۀ ویژگی‌های صداهای انسان، به‌ویژه صداهایی که در گفتار از آنها استفاده می‌شود، می‌پردازد و روش‌هایی برای توصیف، طبقه‌بندی و نگارش آنها فراهم می‌آورد (کریستال، ۲۰۰۸: ۳۶۳). شاخه‌های اصلی آواشناسی عبارتند از: [[آواشناسی صوت‌شناختی]]، [[آواشناسی تولیدی]] و [[آواشناسی شنیداری]].  
+
(= فونتیک (خانلری، ١٣٨۶: ۵١)، علم اصوات ملفوظ  (خانلری، همان‌جا)، علم حروف (خانلری، همان‌جا)، بن‌واج‌شناسی (سمیعی گیلانی، ١٣٩١: ١٢۵)) علمی که به مطالعۀ ویژگی‌های صداهای انسان، به‌ویژه صداهایی که در گفتار از آن‌ها استفاده می‌شود (یعنی [[آوا]]ها)، می‌پردازد و روش‌هایی برای توصیف، طبقه‌بندی و نگارش آن‌ها فراهم می‌آورد (کریستال، ۲۰۰۸: ۳۶۳). شاخه‌های اصلی آواشناسی عبارتند از: [[آواشناسی صوت‌شناختی]]، [[آواشناسی تولیدی]] و [[آواشناسی شنیداری]].  
  
 
----
 
----
 
* منبع
 
* منبع
  
- [[خانلری، پرویز]] (١٣٨٦). ''زبان‌شناسی و زبان فارسی''. چ٧. تهران: توس.
+
- [[خانلری، پرویز]]، ١٣٨۶، ''زبان‌شناسی و زبان فارسی''، چ٧، تهران، توس.
  
- [[سمیعی (گیلانی)، احمد]] (١٣٩١). ''[[آشنایی با زبان‌شناسی: کلیات و واج‌شناسی]]''. تهران: سخن.
+
- [[سمیعی (گیلانی)، احمد]]، ١٣٩١، ''[[آشنایی با زبان‌شناسی: کلیات و واج‌شناسی]]''، تهران، سخن.
  
Crystal, D. (2008). ''A Dictionary of Linguistics and Phonetics''. 6th ed. Oxford: Blackwell
+
ـ [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]]، ۱۳۹۷، ''[[هزارواژۀ زبان‌شناسی (۱)]]''، تهران، [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی: انتشارات|فرهنگستان زبان و ادب فارسی]].
 +
 
 +
Crystal, D., 2008, ''A Dictionary of Linguistics and Phonetics'', 6th ed., Oxford, Blackwell -
  
 
   این صفحه تکمیل خواهد شد.
 
   این صفحه تکمیل خواهد شد.

نسخهٔ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۲

آواشناسی Ɂâvâ-šenâs-i [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phonetics) <آواشناسی مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phonetics انگلیسی است.>

(= فونتیک (خانلری، ١٣٨۶: ۵١)، علم اصوات ملفوظ (خانلری، همان‌جا)، علم حروف (خانلری، همان‌جا)، بن‌واج‌شناسی (سمیعی گیلانی، ١٣٩١: ١٢۵)) علمی که به مطالعۀ ویژگی‌های صداهای انسان، به‌ویژه صداهایی که در گفتار از آن‌ها استفاده می‌شود (یعنی آواها)، می‌پردازد و روش‌هایی برای توصیف، طبقه‌بندی و نگارش آن‌ها فراهم می‌آورد (کریستال، ۲۰۰۸: ۳۶۳). شاخه‌های اصلی آواشناسی عبارتند از: آواشناسی صوت‌شناختی، آواشناسی تولیدی و آواشناسی شنیداری.


  • منبع

- خانلری، پرویز، ١٣٨۶، زبان‌شناسی و زبان فارسی، چ٧، تهران، توس.

- سمیعی (گیلانی)، احمد، ١٣٩١، آشنایی با زبان‌شناسی: کلیات و واج‌شناسی، تهران، سخن.

ـ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۷، هزارواژۀ زبان‌شناسی (۱)، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

Crystal, D., 2008, A Dictionary of Linguistics and Phonetics, 6th ed., Oxford, Blackwell -

  این صفحه تکمیل خواهد شد.
  • واژه‌های هم‌خانواده: نک. آوا