آواشناسی: تفاوت بین نسخه‌ها

از پارسی‌شناسی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز
سطر ۱: سطر ۱:
[[آواشناسی]] Ɂâvâ-šenâs-i [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phonetics) <آواشناسی مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phonetics انگلیسی است.>
+
آواشناسی Ɂâvâ-šenâs-i [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phonetics) <آواشناسی مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phonetics انگلیسی است.>
  
 
(= فونتیک) علمی که به مطالعۀ ویژگی‌های صداهای انسان، به‌ویژه صداهایی که در گفتار از آنها استفاده می‌شود، می‌پردازد و روش‌هایی برای توصیف، طبقه‌بندی و نگارش آنها فراهم می‌آورد (کریستال، ۲۰۰۸: ۳۶۳). شاخه‌های اصلی آواشناسی عبارتند از: [[آواشناسی صوت‌شناختی]]، [[آواشناسی تولیدی]] و [[آواشناسی شنیداری]].  
 
(= فونتیک) علمی که به مطالعۀ ویژگی‌های صداهای انسان، به‌ویژه صداهایی که در گفتار از آنها استفاده می‌شود، می‌پردازد و روش‌هایی برای توصیف، طبقه‌بندی و نگارش آنها فراهم می‌آورد (کریستال، ۲۰۰۸: ۳۶۳). شاخه‌های اصلی آواشناسی عبارتند از: [[آواشناسی صوت‌شناختی]]، [[آواشناسی تولیدی]] و [[آواشناسی شنیداری]].  

نسخهٔ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۴۲

آواشناسی Ɂâvâ-šenâs-i [اسم] {فارسی} (به انگلیسی: phonetics) <آواشناسی مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phonetics انگلیسی است.>

(= فونتیک) علمی که به مطالعۀ ویژگی‌های صداهای انسان، به‌ویژه صداهایی که در گفتار از آنها استفاده می‌شود، می‌پردازد و روش‌هایی برای توصیف، طبقه‌بندی و نگارش آنها فراهم می‌آورد (کریستال، ۲۰۰۸: ۳۶۳). شاخه‌های اصلی آواشناسی عبارتند از: آواشناسی صوت‌شناختی، آواشناسی تولیدی و آواشناسی شنیداری.


  • منبع

Crystal, D. (2008). A Dictionary of Linguistics and Phonetics. 6th ed. Oxford: Blackwell

  این صفحه تکمیل خواهد شد.
  • واژه‌های هم‌خانواده: نک. آوا