آوا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
آوا Ɂâvâ [اسم] {فارسی}
- (به انگلیسی: phone) <آوا مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phone انگلیسی است.> در آواشناسی، کوچکترین واحد زنجیری گسستۀ ادراکپذیر در جریان گفتار (کریستال، ٢٠٠٨: ٣٦١).
- (به انگلیسی: phone) <آوا مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در برابر phone انگلیسی است.> در واجشناسی زنجیری، تحقق فیزیکی واج (همانجا). همچنین نک. واجگونه.
- در عروض خانلری، پایهای که از دو هجای بلند تشکیل شدهاست؛ معادل فعلن (نک. خانلری، ١٣٨٦: ١٦١).
- منابع
- خانلری، پرویز (١٣٨٦). وزن شعر فارسی. چ٧. تهران: توس.
Crystal, D. (2008). A Dictionary of Linguistics and Phonetics. 6th ed. Oxford: Blackwell
این صفحه را نویسندگان پارسیشناسی تکمیل خواهند کرد.